سازهاي دست دوم

​​
 کمانچه، سازی اصیل و سنتی و با قدمتی در فرهنگ و تاریخ ایران است. ساز کمانچه که از ساز های ملی موسیقی ایران است، در دسته ساز های زهی کمانه ای قرار می گیرد. ساز کمانچه در خاوردور و خاورمیانه، و به علت گستره زیاد و ظریفی صدا به طور معمول نواخته می شود.

نوازندگان این ساز می توانند با استفاده از مهارت های خود، صدایی بسیار لذت بخش و گوش نواز تولید کنند. ساز کمانچه شباهت هایی به ساز رباب و قیچک دارد. این شباهت ها شامل ساختار و نحوه نواختن این ساز ها به یکدیگر است. به طوری که در کتاب سرگذشت موسیقی ایران اثر روح الله خالقی، کمانچه تکامل یافته ساز رباب خطاب شده است.

ساز دف چیست؟ چرا این ساز دف ایرانی نامیده می شود؟

​​
موسیقی دوران باروک (Baroque) نوعی موسیقی هنری غربی است که دوره بعد از رنسانس و قبل از کلاسیک است. بازه زمانی دوره باروک تقریبا بین سال های 1600 و 1750 میلادی است. این دوره به سه بخش آغازین (سال 1600 تا 1640 میلادی)، میانی (سال 1640 تا 1680 میلادی) و پایانی (سال 1680 تا 1750 میلادی) توسط موسیقی دانان و تاریخ نویسان تقسیم بندی شده است.

درامز یا درام به انگلیسی (Drum, Drums)  مجموعه‌ای متشکل از طبل‌ها و سنج‌ هایی است که روی پایه نصب می‌شود و همین طور سازهای کوبه‌ای که در کنار هم یک ساز واحد و مستقل را تشکیل می‌دهند.

درامز از سری ساز های Percussion یا کوبه ای محسوب می شود. این ساز، معمولاً در موسیقی جاز، راک، متال، بلوز و پاپ پرکاربرد است.

ساز بالالايكا، ساز روسيه اي (اروپايي-آسيايي) است كه با تنه ي چوبي اما توخالي تهيه مي شود؛ ساختار ظاهري آن مثلثي شكل است و داراي دسته اي بلند، گردن تار و چند رشته سيم مي باشد. بيشتر اين ساز ها بوسيله دو رشته سيم با همان نت تنظيم مي شوند و رشته سيم سوم، يك چهارم عالي بالاتر تنظيم مي شود. بالالايكا علاوه بر شكل مثلثي، با وجود تفاوت هايي ماننند تعداد سيم ها و پرده هاي قابل جابجا شدن، بصورت بيضي شكل هم ساخته مي شود. اين ساز معمولا براي نواختن آهنگ هاي سنتي-محلي، در مراسمات مختلف روسي بكار مي رود، همچنين در مرتبه هاي بالاتر در نواختن آكورد و ملودي استفاده مي شود.

با بررسي ها و تحقيقات صورت گرفته، سنتوريكي از سازهاي باستاني ايراني مي باشد؛ قديمي ترين آثار موجود از آن، در حكاكي هاي آشور و بابليان قابل مشاهده است. ابوالحسن مسعودي كه يك تاريخ نويس شناخته شده است، در شرح اوضاع موسيقي در زمان ساسانيان از سنتوربه عنوان جزوي از سازهاي متداول آن دوران ياد كرده است. همچنين در نوشتارهاي كهن مربوط به فارابي و ابن سينا، نام سنتورذكر شده است.

با توجه به تاثير موسيقي بر روح آدمي از دوران هاي قديم، موسيقي ميان مردم جهان جايگاه ويژه اي را به خود اختصاص داده است. همين موضوع كافي است كه در هنرهاي هفتگانه، موسيقي در جايگاه اول قرار بگيرد. موسيقي سنتي حاصل از سازهاي اصيل ايراني كه از عمق وجود يك نوازنده توليد مي شود، نشان از شكوه بدون مرز هنر موسيقي است.

صداي دل انگيز طبيعت، برخورد شاخ و برگ درختان، موج هاي خروشان دريا ها، غرش حيوانات، صداي نازك پرندگان و هر آنچه گوش انسان آن را مي شنيد، نخستين سازي بود كه حتي قبل از پديد آمدن زبان ها، آن را شناخت؛ اما طبيعي ترين سازي كه از ابتداي خلقت وجود داشت، حنجره خود انسان و ساده ترين ابزار ايجاد وزن، دست هاي آدمي بود.